LA INSULO SAINT-LOUIS

 

Erste nomizita insulo Notre Dame (trad : Nia Damo) ol esis dum longa tempo separita en du parti, ye la nivelo di la nuna strado Poulletier (Pultye), per fosato trans olqua trovesis l'insulo dil bovini ube pasturis ica pacema rumineri. Rejo Henri IV (1589-1610) decidis la plenigo di ca fosato ma ol efektigesis erste dum la regno di lua filiulo rejo Louis XIII (1610-1643). La nuntempa figurizo di ca insuleto similesas sat bone olta quan onu facis por olu, cirkum la medio dil dek-e-sepesma yarcento, segun la inspiro dil arkitekto Louis Le Vau (Lui Le Vo). L'insulo Saint-Louis havis la granda fortuno indulgesar dal frenezio di destrukto e rikonstrukto qua atingis la chefurbo di Francia dum la dek-e-nonesma yarcento (kun tamen l'ecepto dil aperturo dil strado Jean- du- Bellay (Jan-dy-Bele) e la plularjigo di strado dil Deux Ponts (De Pon, trad : Du Ponti). Ica insulo Saint-Louis esas probable la maxim homogena sektoro dil Franca chefurbo. De tre longa tempo ol habitesis da aristokrati, artisti ed importanta personi, nulatempe ol cesis atraktar la Paris-ana eminentaro (Daumier, Marie Curie, Blum, Drieu La Rochelle, Princino Bibesco, Carco, Pompidou).

Stranjamaniere ol aspektas tamen sempre separita en du parti, la una qua esas plu turistala, jacas ye la latero orientizita vers la Cité (la altra insuleto Paris-ana), kun olua terasi, teo-saloni, magazini de pakotilio, restorerii kun keleri, l'altra parto qua esas plu tranquila e plu autentika ed ube on duras afektacar vivar segun vilajala maniero. Hike onu audas ankore kelkafoye olda Saint-Louis-ano dicar, ye l'instanto kande lu esas transironta la ponto : «Me iras a Paris».

 

Segun revuo «Gault et Millau»