KELKE PRI FRIEDRICH NIETZSCHE

 

INTRODUKTO : La Germana filozofo-autoro Friedrich Nietzsche naskis en l’urbo Luetzen, Saxonia, dum 1844. Lu docis filozofio de 1869 til 1879 che l’universitato di Basel, Suisia. Pose, lu konsakris su, dum dek yari, a sua personala autoro-laboro. En 1889, il maladeskis pro mentala morbo quan onu ne savis kuracar tatempe. Il mortis pro ca morbo en 1900. Nietzsche predikis la volo di potenteso, la hardeso kontre su ipsa e la altri, la milito kontre la febli, lo esis por tale dicar « aristokratal etiko ». Lua idei generale miskomprenesis dal tot-Germani e dal nazisti, qui misuzis oli por lia skopi. Tamen, mea-opinione, Nietzsche ipsa esis tre kulpoza, nam lu povis facile miskomprenesar e lu preparis, per lua texti, la menti a to quon lu ipsa nomizis : « La klasika epoko dil milito ». Me opinionas ke il havas granda responsiveso etikala koncerne la tragediatra eventi qui devastis Europa e Germania dum la unesma duimo dil 20ma yarcento e pri qui me aludis en preirinta artiklo. Yen texto ekvokante la superhomo di qua lu anuncas la adveno e di qua lu esas la profeto. Lua prozo en la Germana, quankam austera, esas extreme poeziala ed expresiva en ita linguo.

PRI LA SUPERHOMO Kande Zarathustra venis en la maxim proxima urbo, qua jacis an foresti, il trovis multa homi asemblita che la merkato : nam on promisabis ke devos videsar kordodansero. E Zarathustra parolis tale a la homi : Me docas a vi la superhomo. La homo esas ulo qua devas superiresar. Quon vi agis por superirar lu ? Omna enti til nun kreis ulo qua superiris li : e vi volas esar la refluxo di ca granda mareo e prefere retroirar a l’animalo, kam superirar la homo? Quo esas la simio por la homo ? Rido o doloroza shamo. E juste la homo devas esar ico por la superhomo : rido o doloroza shamo.Vi iris sur la voyo de la vermo til la homo, e multo en vi esas ankore vermo. Olim vi esis simii ed ankore nun la homo esas plu simio kam irga simio. Ta qua esas la maxim saja inter vi, lu esas ankore nur interna konflikto ed hermafrodito di planto e di fantomo. Ma kad me advokas vi divenor fantomi o planti? Videz, me docas a vi la superhomo ! La superhomo esas la sinso di la Tero, ke via volo dicez : ke la superhomo esez la sinso di la Tero !…

PRI MILITO E MILITO-POPULO Se vi ne povas esar santi dil savo, lore esez adminime por me lua milit homi. Iti esas la prekursori di tala santeso… Vi devas esar por me iti di qui l’okuli sempre serchas enemiko. Via enemiko. E che kelka ek vi esas odio quik de la unesma regardo. Via enemikon vi devas serchar, via militon vi devas efektigar, anke per via pensi ! Vi devas prizar la paco kom moyeno por preparar plusa militi. E vi devas preferar kurta paco kam longa paco. A vi me ne konsilas dedikar su a la laboro, ma a la kombato. A vi me ne konsilas dedikar su a la paco, ma a la vinko. Via laboro esez kombato, via paco esez vinko !… Vi dicas : bona skopo esas olta qua santigas mem la milito, kad ? Me dicas a vi : bona milito esas olta qua santigas singla skopo. Milito e kurajo facis plu multa kozi granda, kam la hom-amo… Revolto – ico esas la distingiteso che la sklavo. Via distingiteso esez obediemeso ! Via imperi ipsa esez obedio ! A bona milit-homo « tu devas » esas plu agreabla sono kam «me volas». E omno, qua esas kara a vi, devas esar ankore ed ankore la imperi quin vi recevas. Via amo al vivo esez amo a via maxim alta espero : e via maxim alta espero esez la maxim alta penso dil vivo ! Ma via maxim alta penso devas imperesar a vi da me – ed ol esas tale: la homo esas ulo qua devas superiresar. Konseque vivez via vivo di obedio e di milito ! Longa vivo ne esas importanta!…Quala vera militisto povus volar indulgesar ! Vin me ne indulgas, vin me amas per mea tota anmo, mea fratuli en la milito ! Tale parolis Zarathustra – 1ma parto (1883). (Artiklo publikigita en la n°2/2003 di Kuriero Internaciona)

-- 

ETERNA SORCISTINI

 Kelki de eli esas facinanta ed atraktivanta, altri esas danjeroza e malefikanta… La sorcistini esas parto de lo imaginita populal. Kom la temo di multanombra legendi, ica kreuri profitas nun nova yuneso populara.

 Kande arivas la tempo di « Halloween », eli divenas tre famoza. Pintoza chapelo e granda mantelo, kaldrono rubandizita per araneo-teli e palia balayilo : la emblemi dil sorcistino videsas evidente en la vetrini  por pavorigar (ed atraktar) yuneti e genitori per mixar ecito e pavoro.

Depos tre fora tempi, ita mulieri havante okulta povi sempre ocilis inter admiro e repulso. Ma lia historio konocis tragediala epoko kun la teroriganta chasado kontre la sorcistini, qua produktis hororinda nombro de viktimi inter la XVma e XVIIma yarcenti, en granda parto di Europa. Pos lia rehabilito dum la XIXma yarcento, eli, hodie, itere interesas la homi, danke precipue la televiziono e la cinemo, til la grado divenar nova simboli dil feminismo.

 LA ORIGINI DIL MITO

Se on volas trovar l’ancestro dil alegorio di la sorcistino esas ulo simila al deziro dechifrar la nesondebla misterio koncernante l’origino dil deaji feminala. Ambi existas depos ke la homaro luktas kontre la morbi e la naturala plagi.

Dum plura yarmili, la deino di la kreado perceptesis kom suprega potento dominacante la sakra energii dil vivo e dil morto per lua povo stimular la fertileso e nutrar la tero (Inanna en Mezopotamia Antiqua, Isis en la civilizuro Egiptiana, Astarté en la lando Kanaan, Diana por la tribui latina, edc.). En Mez-Oriento, lo esis tre ofte homini qui praktikis la rituaro dil kulti. Ka povas esar ke ta sacerdotini dominacante la sakra arti esez la maxim anciena ancestrini di la sorcistini ?

En la granda decendantaro di savoza mulieri qui trairas la yarcenti e la civilizuri, Kirke esas una del unesma sorcistini mencionita en texto. Ca bela magiistino dil Odiseo da Homeros sorcas la homuli dil akompanant esquado di Odissevs per drinkigar da li magiala drinkajo qua transformas li a porki.

La vorto « sorcistino » ne existis dum la Antiqua Epoko Greka e Romana. Lu aparas dum la Mezepoko kom veninta de la Latina vorto sortorius « dicanto di sorci ». Itaepoke, la balayilo (sexuala simbolo maskula ? Imajo di la hemo ?) divenas emblemo di ca matroni qui konocas la sekretajo dil planti e savas preparar sorgoze pocioni. Ja citita en la medikala texti Greka e Latina, « Abrakadabra ! » esas formulo de origino Hebrea, qua signifikas « La Omnopovanto dominacez la quar elementi », pronuncata lor protekto-ritui kontre morbi. Plebeyi same kam siniori konsultas ca depozarii di farmakopeo e di ancestrala savaji, qui oficias necelite kom akushistini e risanigantini. Nulu ja havas la mal ideo bruligar eli.

La komenci dil persekutado

Omno divenas plu komplikita kande Europa frapesas per serio de kalamitati : nigra pesto, famini, militi pro teritorii e religii, edc. Ka la sorcarto esus la kauzo di ta plagi ? Komence, la Eklezio havas altra sucii plu importanta koncernante la katarista e vaudana herezii qui minacas olu. Ma la situaciono divenas diferanta quik de 1326 kun papo Ioannes XXII qua, persuadita  esir viktimo pro probo di sorcado, permisas per  bulletro persekutar la sorcisti.

Cent yari plu tarde, ca fenomeno atingas sua tota ampleso. La nova papo Innocentius VIII, akuzas ti qui praktikas la sorcarto « destruktar la genituro dil mulieri, la mikra animali, la rekoltaji di la tero, la vitberi dil viteyi e la frukti dil arbori ». Por helpar la judiciisti dil inquiziciono lor lia trako kontre la partisani di Satano e konfesigar lia krimini, verko publikigesas en 1486 : la Malleus Maleficarum (Martelo dil sorcistini). Kunredaktita da du inquizitori dominikana, nome l’Alzaciano Henri Institoris (Heinrich Kramer) e la Baselano Jakob Sprenger, lu kontas la pseudo-certaji koncernante la magio e la sorcisti, o prefere la sorcistini. Quale sempre la habitantaro, bezonante trovar pekokapro, atakas lua membri maxim vundebla : la mulieri. Kredema, impresema, ecesiva, babilema, febla mentale e korpale…lia naturo irigas eli aden la brakii dil diablo, segun ca manulibro. La violenti rekomendata por obtenar lia konfesi esas neimagineble kruela.

La chasado al sorcistini

La Eklezio interdiktas ca texto quar yari pos lua publikigo, ma ol tamen difuzesas ye 30.000 exempleri dum nur kinadek yari. Malgre lua interdikto, la malajo efektigesas. Surbaze di simpla suspekti o di kalumnioza denunci, homini sovente vidva, sen filii od evoza povas akuzesar pri sorcarto e mustas lore justifikar su koram la judiciisti.  « Respondar a vicino, parolar laute, havar forta karaktero o sexualeso kelke tro libera, esar jenantino irgamaniere suficiis por endanjerigar onu. […] Esis suspektinda tro ofte ne asistar la meso, ma anke esis suspektinda sempre asistar ol, suspektinda la fakto asemblar su konstante kun amikini, ma anke vivar tro sola », explikas Mona Cholet en elua verko Sorcières, la puissance invaincue des femmes (Sorcistini, la nevinkebla povo dil mulieri) (2018). Inter la XIVma e XVIIma yarcenti, Europa subisis plu kam 110.000 procesi pri sorcado ed onu evaluas ye nombro situata inter 60.000 e 100.000 la kondamniti a morto-puniso pro ta fakti, inter li esas 85% de mulieri. Un de le unesma e maxim famoza esas certe Jeanne d’Arc, bruligita dum 1431 en Rouen.

La rifavoro

Necesesos vartar til 1682 por ke (en Francia) edikto da rejo Ludovikus (Louis) XIV finigez ica kolektiva foleso per deklarar ke la sorcarto esas « nereala ed inventita ». Se l’imajo pri la homino esas durive febligita, la sorcistino koncerne elu duras populizar la rakonti por infanti, ube el rivalesas kun la bona feino. Dum la XIXma yarcento, la historiisto Jules Michelet, en lua libro La Sorcière (La Sorcistino), rehabilitas el kun « himno a la muliero, bonfacanta e viktima ».

Dum la XXma yarcento, segun quante el populareskas, elu livas lo imaginata mital e religial por invitesar sur la skreni, ube el povas adoptar un de la du aspekti fixigita lor la Renesanco : olta di olda muliero rugizita, leda e pavoriganta, havante falanta mami ed herisita hari, od olta di yuna sedukterino sensuala havante longa hararo, sovente rufa e loklizita. Elua alta chapelo nigra e pintoza esas heredajo dil kapvesto infamiganta quan koaktesis surhavar la Judei dil mezepokal Europa e dil islamala mondo. Komence malefikanta en la unesma longa filmo desegnita Blanche-Neige et les Sept Nains (Blanka-Nivuro e la sep Nanuli) (1937), el divenas devota hemo-muliero en la Usana serio Ma sorcière bien-aimée (Mea amata sorcistino) (1964-1972).

Kom eterna mixuro ek pavoro ed admiro, la sorcistino duras esar persono tre romanala. Mary Poppins (1964), Kiki la mikra sorcistino di la samnoma longa filmo desegnita Japoniana (1989), la fratini Halliwell di la serio Charmed (1998-2006) od Hermione en la « saga » Harry Potter, ita fiktiva heroini ridonis lua digneso al alegorio dil sorcistino, revendikata hodie da kelka feministini. « Ni esas la nepotini dil sorcistini quin onu ne sucesis bruligar », klamas elti qui rekomendas l’emancipo de la patriarkeso e la proximigo al naturo.

( Artiklo publikigita en la revuo Les veillées des chaumières)