LA KLARVIDANTINO DI PALMA

Bernard Lefol sejornas dum lua vakanco che lua onklino Xaviera. El esas la fratino di lua matro. Onklino Xaviera esas charmanta persono, ma lua maxim grand avantajo esas la fakto, ke el habitas en Palma, chefurbo di Mallorca, olqua esas la maxim granda de la insuli Baleari. Nulo valoras plu multe kam onklino posedanta proprietajo ye tri kilometri de la maro. Ni esas dum la yaro 1956, juste ye la 1ma di agosto, e Bernard jus arivis en

Mallorca, ye la matino di ca dio, per la navo veninta de Barcelona.
Itadie sur la sovaja plajo di Es Trenc, la konversado havas kom temo persono
di Palma, misterioza klarvidantino, pri qua omni parolas.
- El esas extraordinara ! Ma lo esas tre desfacila kontaktesar kun elu. On vidas
el ofte che la richa Mallorcani. Quankam multa de li konsideras el kom sorcistino. Uli mem volas nulakaze permisar ad elu transirar la solio di lia palaci…

Bernard desproximeskas de la grupo dil konversanti e komencas marchar
sola. La plajo ek blanka sablo extensesas sur plura kilometri e l’aquo
blua, la pin-foresto ignorata dal chaseri igas ol esar paradizo di mondoextremajo.
- Ho yunulo, kad vu povus dicar a me la tempo ?
Bernard ne remarkis muliero sidanta sur kavajo di duno, opoze a la maro.
Elua longa robo ek linajo, la fulardo, qua cirkondas lua hari havanta koloro
di korvo-alo efikas ke el esas apene videbla en la sabla kavajo ube el
shirmis su kontre la vento.
- Esas du kloki e duimo posdimeze, siorino.
- Kad vu havus fairo ?
Bernard ekirigas acendilo de lua posho. La damo, elqua sen irga dubo
esas Mallorcana, acendas longa sigareto havanta orea extremajo. Ita
sigareto esas forsan Turka od Egiptiana.
- Vu esas Franco, kad ne ?
- Yes. Me esas Bernard Lefol di Perpignan, ma me sejornas vakance
che mea onklino, markezino del Piombo.

- Ha yes, elun me konocas. El esis damzelo Catayun, kad ne ?

Bernard sideskas en la sablo proxim la damo. Quante el povas evar ? Kad
inter kinadek e sisadek yari ? Elu regardas Bernard. Plu precize elu regardas la manui di Bernard. Elu dicas :
- Me esas Palmira Diaz Del Belveder. Vua manui esas interesiva. Impereme, el sizas la sinistra manuo di Bernard. Elu inversigas ol, la palmo esanta supre. El examenas rapide la
precipua linei qui sulkizas olu e dicas ne tre laute quaze el parolus a su ipsa :
- Vun me vidas che la mediki. En Francia ed exterlande. Omnaloke vu iras a la hospitalo. Ma ico ne esas por vu.

Bernard ne prizas multe la hospitali. E lua deziro lernar instigus lu okupesar

pri literaturo, teatro, cinemo prefere kam pri medicino. Palmira duras
parolar per monokorda voco, sen perceptebla emoco :
- Ante ke quar yari pasos, ulu de vua familio mortos en aviono. Ma ico esos
sat indiferenta a vu. Lo esas quaze lu esus fora parento… Me vidas la morto
por vu kande vu evos kinadek-e-sis yari…

Vere, Palmira ne esas klarvidantino di la kategorio qua adportas kurajo a

lua konsultanti…
El pluduras lua litanio. Pri min malauguroza temo. El anuncas amoreti
min o plu fortunoza, granda pasiono qua abutas a nulo. Amorala relato qua
duros dum plu kam duadek-e-kin yari e pekunio, multa pekunio ma ye la fino
di lua kariero.
- Ni vidos, Bernard konkluzas.
E lu staceskas dum exkuzar su :
- Me devas departar, mea onklino tote ne prizas kande on esas tarda por
la dejuno.
- Venez vizitar me en mea hemo. Calle San Juan. Me esas ibe
singlavespere quik de 20 kloki. Ni manjos kune. Vu mem darfas venor kun
vua amikino Marie-Louise. Ni konvenez posmorge vespere…
Bernard audas su respondar :
- Calle San Juan, ye la numero 7. Konsentite, me venos kun Marie-Louise.
- Me habitas che la unesma etajo dextre.

Lo esas kelke plu tarde ke il koncieskas ke Palmira ne indikabis a lu

la numero di la calle San Juan. E, precipue, il nulainstante mencionabis
l’existo di lua amikino Marie-Louise veninta de Perpignan por la vakanco.
Ica omno esas stranja… Kad la diablo povus adoptar hominala aspekto ?
Dum la dejuno Bernard ne povas impedesar anuncar a la grandanombra
kunmanjanta gekuzi ed amiki di lua familio :
- Me renkontris stranja muliero sur la plajo. El predicis a me la futuro ed el
invitis me por dinear che elu posmorge vespere. Elu mem demandis a me venor
kun Marie-Louise. Quale el povas savar ke Marie-Louise existas ?
Onklino Xaviera aceptas lo dicita per pavorigita mieno :
- Lo esas «la» Palmira quan tu renkontris sur la plajo. Se tu voluntas askoltar mea konsilo, evitez frequentar el, quaze el esus la pesto. Onu dicas ke el esas la diablo ipsa.
Ed onklino Xaviera facas kruco-signo,
el imitesas quik da lua gefilii… Bernard divenas revema :
- Tamen el esas eleganta ed havas bona manieri. Tun elu konocas bone,
onu dicus.
- Yes, lor mea fianco, el deskriptis a me nia omna futura desfortuni e til la
preciza cirkonstanci di la morto di tua onklulo, mea kara Jacinto !

Itainstante l’omna asistanta personi facas liafoye kruco-signo lor la aludo ad onklulo Jacinto, ilqua mortis ye la dio di lua quaradekesma aniversario pos recevir sur la kranio petra kruco ornanta la frontono di lua proprietajo depos plu kam sisacent yari.

Ye la morga dio, Bernard e lua amikino Marie-Louise tamen demandas ad onklino Xaviera la permiso utiligar un de la automobili dil familio…
- …Por irar dinear a Palma.
- Che la Palmira kad ? Nulu savas ube el habitas.
- Icon me savas koncerne me ! E Marie-Louise tre deziras renkontrar elu. Me konfesas ke me tre prizus intelektar quale ita damo savas ke el existas…

Arivinta en Palma, Bernard e Marie-Louise havas nula desfacilajo por deskovrar la numero 7 di la calle San Juan. Ol esas imoblo qua probable evas de la tempo dil Renesanco. Lua muri havas plu kam un metro de dikeso. Che la teretajo esas streta aperturi protektata per forta greti. Grandega portalo iriganta a « patio » facita por

aceptar plura kaleshi. An la muro, videsas ringi por la kavali vivinta hike dum la pasinta yarcento. Sequas icon marmora eskalero lumizita per torchovazi.
Ica omno aspektas tre eleganta ed aristokratal.
Bernard e Marie-Louise arivas che la unesma etajo. Tri pordi videsas sur la
marmora fluro. Li sonigas dextre. Esas non kloki triadek minuti posdimeze. Lo
esas Palmira ipsa qua venas apertar la pordo. El vestizesas per longa tuniko ek
nigra silko, havas reda turbano cirkum la kapo ed ora koliaro sur la kolo.
Bernard e Marie-Louise impresesas profunde per l’apartamento di la
Palmira. Li quik vidas Hispana armaro, mobli inkrustita per perlomatro ed
ivoro. An la muri akrochesas portreti di ancestri. En la vetrini, on povas admirar
precoza arjentajaro. Elu explikas :
- Mea familio habitas hike depos quaracent yari. Me esas sola ed ico esas tro vasta por me. Ma me esas la gardistino di ca santuario. Me preparigis kolda dineo. Ni parolos pri Marie-Louise kelke plu tarde. Dume, me irigos da vi la « tour du propriétaire » (turo dil
proprietanto, t. e. vizitar la tota domo NDLT) quale vu dicas en Francia.
Pos la vizito di ca luxoza palaceto, admirata da amba yuna homi, e pos la
dineo, la Palmira sizas la manuo di la yunino, qua ne povas evitar fremisar : la
manuo di la klarvidantino frostigesas malgre la varmeso dil monato agosto
regnanta sur la insulo… Palmira, miklozante sua okuli, komencas sua
litanio.
- Vu spozigos stranjero. E vu departos ad Afrika. En nigra Afrika, lo esas ibe ke
vu vivos la maxim granda parto de vua vivo. E vu havos filiulo, unika filio. Il esos
ecelanta multarelate e lu esos fiereso-motivo a vu…
Bernard askoltas la predici. Nigra Afrika ? Kad stranjero ? Tam bone kam
ilu savas, Marie-Louise havas nula projeto pri ta mondo-parto. Elu nur
volas esar docisto pri la Hispana linguo e pro nula motivo el forirus de lua
genitori e neanke de Katalunia.

La yari pasas, Bernard e Marie-Louise instalas su en la vivo. Bernard, koncernante

lu, iras ad Aljeria kom soldato. Lor konjedo, lua patro dicas a lu :
- Sis monati ante nun, ni tre pavoris. Regardez !
Ed il prizentas a lu informo pri morto extraktita de la lokala diala jurnalo :
« Doktoro Lefol, lua spozino e lia filii havas la chagreno savigar da vu la
morto di Bernard Lefol, serjento che la transport-grupo 351 en Blida, mortinta
por Francia ye la 24ma di Julio 1960. » Sequas lore la rituala formuli en
tala kazo.
- Apene kredebla ! pri qua parolesas ? Sama nomo, sama prenomo.

Ita desfortunoza homonimulo esis, ultree, en la sama trup-unajo kam Bernard, qua ipsa esis serjento che la transport-grupo 451. Lua patro pluduras parolar :

- Multa personi kredis ke parolesas pri tu ! Me serchis informi. Parolesas pri
familio Lefol qua habitas en Salon-de-Provence. Li esas tre fora kuzi pri qui me ne savis ke li existas. Me saveskis quale mortis ita Bernard Lefol. Il esis komisita por gardado en la karcereyo di Blida ed Aljeriana teroristo sucesis eskapar. Il kaptis mitralioso e pafadis
talgrade ke la kompatinda Bernard atingesis da kugli en la pektoro. Il mortis
en l’aviono qua transportis lu ad Aljer.
Subite, Bernard, memoras la ceno sur la plajo di Mallorca, ye la 1ma di agosto
1956, t.e. ye la dio di lua arivo ibe.
Palmira parolas a lu :
Ante ke quar yari pasos, ulu de vua familio mortos en aviono. Ma ico esos
sat indiferenta a vu. Lo esas quaze lu esus fora parento…
La nekonocata Bernard Lefol mortis ye la 24ma di julio 1960, fakte quar yari
pose…
La Bernard Lefol pri qua ni parolas, koncernante lu, quale Palmira dicis, vizitos
multanombra mediki. Kom « medikala vizitisto » laboranta por granda firmo
farmaciala. En Francia e Nord-Afrika. Palmira esis justa. E ye kinadek-e-sis
yari il aquiras morbo qua normale esabus mortigiva ma il transvivas
miraklatre.

Dum la sama yaro 1960, lo esas la foyo di Marie-Louise havar surprizo. Por

el anke, la predici da Palmira parte realeskis. El renkontris Libanano e de
nun pasas multa tempo en Mali. El jus havis filiulo.
Retroveninta en Palma, elu ne povas rezistar la tenteso : oportas ke el
retroirez vidar Palmira, la sorcistino. Elu notabis l’adreso sur lua mikra poshkayero
: calle San Juan, ye la numero 7, unesma etajo dextre. Palma ne esas
tante granda urbo. Elu rapide trovas la palaco segun Renesanca stilo, la
« patio », la marmora eskalero, la granda pordo. Elu sonigas. La pordo
apertesas. Nekonocata damo havanta blanka hari apertas :
- Bona vespero, siorino. Kad me esas che Siorino Palmira Diaz Del Belveder ?
- No, tote ne !
Marie-Louise tra la mi-apertita pordo, rikonocas la armaro, la precoza mobli, la vetrini vidiganta arjentajaro. Omna kozi quin elu grande admiris quar yari antee.
- Ka Siorino Diaz Del Belveder ne plus habitas hike ? Me venis dinear hike,
en lua hemo, kun amiko, quar yari ante nun…
La damo havanta blanka hari enirigas elu ed invitas el por sideskar en la fotelo ipsa ube el sideskis quar yari antee. Marie-Louise naracas la lora
vizito, la predici. Elu deskriptas ad el precize la quar altra chambri dil apartamento. La damo askoltas elu kun mieno sempre plu astonata. El fine dicas, parolante tre serioze :
- Mea kara yunino, ne esas irga dubito : vu ja venis adhike. Kad dum mea absenteso !? Ma me povas jurar per la Santa Virgino ke mea spozulo, mea filii e me ipsa habitas hike depos quaradek yari. Mea matro esas infirma e, depos duadek yari, ica apartamento
nulatempe esis vakua mem dum nur un dio. Me tote ne konocas ita Palmira Diaz Del Belveder e nulatempe audis parolar pri el…
Misterio…

Novelo extraktita de la libro ILS ONT VU L’AU-DELA (LI VIDIS LA

TRANSA MONDO) da Pierre Bellemare e Jean-Marc Epinoux.