LA BELESO (poemo da Baudelaire)

Me es’ bela, ho mortivi ! quaze petro-revo,

E mea sino, ube singlu kontuzesis suafoye,

Facesis por inspirar a la poeto amoro

Eterna e muta same kam la materio.

Me tronsidas en l’azuro quale sfinxo neagnoskata ;

Me unionas niva kordio a la blankeso dil cigni ;

Me odias la movado qua diplasas la linei,

E nultempe me ploras e nultempe me ridas.

La poeti, avan mea granda posturi,

Quin segun semblo me pruntas de la maxim fiera monumenti.

Konsumos lia vivo-dii en austera studii ;

Nome me havas, por facinar ica docil amoranti,

Pura speguli qui igas omna kozi plu bela :

Mea okuli, mea larj okuli havanta klaresi eterna !
 

Extrakturo de LES FLEURS DU MAL (DI LO MALA LA FLORI)

25