GUDRUN (GERMANA RAKONTO)

Hartmut, filiulo dil rejo dil Normandi, audabis parolar pri la bela Gudrun. Il venis a

la korto di elua patro e demandis la manuo dil princino. Tamen, elta fiancis su kun Herwig, la yuna rejo di Seeland.

Dum ke la patro di Gudrun militis en fora regiono, Hartmut invadis lua lando e konquestis lua kastelo. Il raptis Gudrun kun multa de lua servistini ed il duktis li a sua patrio trans la maro. Ma malgre lua pregi el restis fidela ad elua fiancitulo.
Dicis ad elu la maligna matro di Hartmut : «Se tu ne volas divenor rejino, lore tu mustas esar la maxim basaranga de mea servistini.» Nudapede e povre vestizita Gudrun mustis lavar la linjaro dil rejino an la maro. Dumnokte el mustis dormar sur harda litacho.
Plura yari pasis tale. Tamen ulavespere, dum ke el ankore lavis linjo an la litoro, batelo proximeskis. Balde Herwig rikonocis elu e ploris pro joyo. Il desembarkis kun armeo por liberigar elu. Dum la sequanta nokto la citadelo di Hartmut cernesis. Ye la morga matino komencis granda batalio. La Normandi desvinkis.
Lo esis joyoza voyajo kande Gudrun retrovenis kun Herwig a sua patrio. Poka tempo pose el celebris sua mariaj-festo kun sua fiancito, la suvereno di Seeland.

(Extraktita de la libro UNSER VATERLAND : Germanische Erzählungen

für deutsche Kinder (NIA PATRIO : Germanala rakonti por Germana
pueri) Lothringer Verlag METZ 1908)